هشدار مهتاب نصیرپور درباره یک وضعیت اضطراری
تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۱۳۰۰۳
آفتاب‌‌نیوز :
این بازیگر و مدرس تئاتر که دغدغه خشکسالی و کاهش منابع آبی کشورمان را دارد، همزمان با روز دهم آبان ماه که در ایران باستان به عنوان روز بزرگداشت آب و تجلیل از آناهیتا، ایزد بانوی آب‌ها نامگذاری شده است، دلمشغولی خود را درباره مساله خشکسالی بیان می‌کند.
او که به دلیل این دلمشغولی، در زمینه آب و خشکسالی مطالعات گوناگونی انجام داده، تاکید می‌کند آنچه در گفتگوی خود مطرح می کند، نظرات شخصی او به عنوان یک شهروند ایرانی است که دغدغه خشکسالی را دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او ضمن ابراز تاسف فراوان از خشک شدن دریاچه ارومیه، درباره وضعیت اضطراری دیگر دریاچه‌ها و رودخانه‌های کشورمان همچون زاینده رود، دریاچه بختگان و رود کارون هشدار می‌دهد.
نصیرپور با تاکید بر اهمیت توجه به مساله خشکسالی می‌گوید: همه مردم ما به نوعی اهمیت این مساله را حس می‌کنند. بویژه با اتفاقاتی که در اطراف‌مان رخ می‌دهد مانند فرو نشست زمین و خشک شدن بعضی رودخانه‌ها و دریاچه‌ها همه متوجه شده‌ایم مساله خشکسالی در کشور ما مقوله‌ای است بسیار مهم که باید به آن توجه کرد.
او با ابراز تاسف از سرعت گرفتن روند خشکسالی ادامه می‌دهد: باید برای حل این مساله برنامه‌های بلندمدتی داشته باشیم تا دست کم روند این ماجرا کند شود. خشک شدن دریاچه ارومیه، نتیجه اتفاقی است که در کشور ما در حال وقوع است. زیرا ایران ما با خشکسالی مداومی رو به رو است و شرایط بارش در در سرزمین ما نسبت به مناطق اطراف‌مان متفاوت است.
این بازیگر اضافه می‌کند: با توجه به افزایش جمعیت کشورمان در نیم قرن اخیر، مساله خشکسالی از این نگاه هم بسیار مهم است چون متاسفانه ساز و کاری برای تامین امکانات مورد نیاز این جمعیت نداریم. از سوی دیگر تراکم جمعیت در کلان‌شهرها و کم شدن ساکنان روستاها، مشکلات عمده و عدیده‌ای را در کلان‌شهرها ایجاد می‌کند. چون در این نواحی، شرایطی برای کنترل مصرف آب و سیستم کارآمدی برای فاضلاب نداریم. بنابراین طبیعی است که با ازدیاد جمعیت، مصرف آب بالا می‌رود. از سوی دیگر ، با کاهش بارش‌های سالیانه و سفره‌های زیرزمینی آب و خشک شدن دریاچه‌ها و رودخانه‌ها مواجه هستیم.
او با اشاره به کارامد بودن روش نیاکان‌مان برای حفظ منابع آبی ادامه می‌دهد: به دلیل تبخیر بیش از حد آب، بخشی زیادی از آب‌های سطحی را از دست می‌دهیم. در حالیکه پیشینیان ما متوجه شده بودند تبخیر آب، باعث کاهش آب سفره‌های زیرزمینی میشود. به همین دلیل به جای گسترش آب در سطح زمین، سیستم قنات را راه‌اندازی می‌کردند که به کمک آن ،آب را از سطح زمین به زیرزمین می‌بردند تا از تبخیر آب‌ها جلوگیری کنند.
این هنرمند ابراز تاسف می‌کند: ما کل این سازو کار را کنار گذاشته‌ایم و برعکس رفتار می‌کنیم. به طوری که در ۴۰، ۵۰ سال اخیر به سدسازی روی آورده‌ایم. حال آنکه با ساخت سد، گویی آب را در دیسی بزرگ پهن و به ساحت آسمان پیشکش کنیم. معلوم است که این آب خیلی راحت‌تر و سریع‌تر تبخیر میشود. از طرف دیگر، به جای حفظ بستر رودخانه‌ها که در شکل اولیه خود سبب نگه داشتن سفره‌های زیرزمینی می‌شده، این مسیرها را هم از بین برده‌ایم و به جای آن سدهایی ساخته‌ایم که کاملا برخلاف راه حلی بود که اجداد ما پیدا کرده بودند.
این مدرس تئاتر، گسترش سدسازی را ناشی از تقلید از غرب می‌داند و توضیح می‌دهد: نظر شخصی من این است که دلیل این تغییر رفتار، تقلید از رفتار غربی‌هاست. در حالیکه منطقه ما متفاوت است. فراموش نکنیم که ایران یک فلات است و سطح خاک ما با دریا فاصله بسیار دارد. از سوی دیگر اطراف کشور ما کوه‌هایی قرار گرفته که سبب شده شرایط کشور ما حتی با همسایگان‌مان مانند ترکیه، ارمنستان و آذربایجان تفاوت بسیار داشته باشد و باید برای این مرز و بوم، یک راه حل ویژه در نظر می‌گرفتیم. نباید راهکارهای غربیان را دنبال می‌کردیم که کاملا برای وضعیت کشور ما اشتباه بود.
نصیرپور در پاسخ به این پرسش که آثار هنری چقدر به موضوع خشکسالی پرداخته‌اند و هنرمندان چقدر تواسنته‌اند در افزایش آگاهی عموم مردم نسبت به این مقوله و مصرف درست آب موفق باشند، می‌گوید: هیچ! چون متاسفانه در کشور ما از سال‌های گذشته مساله خشک شدن دریاچه ارومیه واصولا خشکسالی، یک مقوله سیاسی تلقی شده و پرداختن به آن ممنوع بوده است. بعضی آثار هنری همچون فیلم «آتابای» به این مقوله اشاراتی کرده‌اند و تصاویری از دریاچه ارومیه گرفته‌اند ولی این مساله، عموما سیاسی تلقی شده و میشود.
او از مسئولان می‌خواهد نگاه خود را نسبت به مقوله محیط زیست تغییر بدهند و تاکید می‌کند: تا وقتی به پدیده‌های محیط زیستی و اجتماعی‌مان با نگاه و رویکرد سیاسی بنگریم، امکان ندارد بتوانیم برای حال این مشکلات، چاره‌جویی کنیم. پیش از هر چیز این نگاه باید تغییر کند. اتفاقا برخلاف اینکه چنین مسائلی در جشنواره‌ها هرگز مورد توجه قرار نمی‌گیرند، باید مسایلی مانند خشکسالی زیرمجموعه و یکی از عناوین آثار هنری ما در جشنواره‌ها می‌بود تا به این مساله پرداخته می‌شد و اتفاقا باید چنین آثاری مورد حمایت قرار می‌گرفتند چون با این آثار می‌توان توجه عموم مردم را به این مقوله بسیار جدی جلب کرد.
او با تاکید بر اینکه لازم است تک تک ما به مساله خشکسالی بیندیشیم، یادآوری می‌کند: بخش مهمی از خشک شدن دریاچه ارومیه به دلیل ناآگاهی و کم‌توجهی عموم مردمی است که بی‌رویه چاه‌های جدید در اطراف این دریاچه حفر کرده‌اند و متوجه نیستند، حفر این اندازه چاه، چگونه این دریاچه را خشک می کند.
نصیرپور خاطرنشان می‌کند: باید کشاورزی در اطراف دریاچه ارومیه به صورت رسمی محدود می‌شد و اجازه بی‌رویه کشت و کار در این منطقه را نمی دادند. در گذشته، زمین‌های اطراف دریاچه ارومیه جزو منابع عمومی بود و صاحبی نداشت ولی در ۴۰، ۵۰ سال اخیر دیده‌ایم افرادی که رانت داشته‌اند، اطراف رودخانه‌ها و دریاچه‌ها را تصاحب می‌کنند و برای آبادانی آنجا، چاه حفر می کنند و این چاه‌ها آنچنان زیاد شده که این آب بین چاه‌ها و دریاچه‌ای مانند ارومیه تقسیم شده است. این موضوع می‌توانسته به دلیل ناآگاهی مردم اتفاق افتاده باشد و اینجاست که کارشناسان باید دعوت می‌شدند . حتی هنوز هم دیر نیست ولی کمی سخت‌تر است چون این توسعه صورت گرفته. در این وضعیت، مجاب کردن مردمی که اطراف این دریاچه، باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی دارند به اینکه چاه‌های حفاری شده خود را ببندند و تشویق آنان به استفاده از روش‌های نوین صنعتی مانند آبیاری قطره‌ای، کار بسیار مشکلی است چون هزینه بالایی می‌طلبد و اغلب این افراد حاضر به این هزینه‌کرد نیستند و اینجاست که پای دولت به میان می‌آید که لازم است از آنان حمایت کند تا کشاورزان بتوانند آبیاری قطره‌ای را راه بیندازند و بدین ترتیب در مصرف آب صرفه‌جویی کنند.
این هنرمند می‌افزاید: متاسفانه این وضعیت بسیار پیچیده است و فقط هم محدود به دریاچه ارومیه نیست چون با دریاچه بختگان، زاینده‌رود، کارون و ... هم همین مساله را داریم. اینها مشکلاتی فراگیر در کل ایران است و بهترین راه حل این است که به سنت پیشینیان خود بازگردیم و به فکر به روز کردن آن راه حل‌ها باشیم به جای اینکه کورکورانه رفتار غربی‌ها را در این سرزمین تکرار کنیم.
او با اشاره به اینکه کشورهای اروپایی هم با وجود بارش‌های فراوان به فکر حفظ منابع آبی خود هستند، می گوید: حتی در کشوری مانند آلمان با وجود بارش‌های بسیار زیاد، برای زنده کردن بستر قدیمی رودخانه‌ها در حال تلاش هستند. یعنی سدها را جمع می‌کنند و متاسفم که می‌گویم ما داریم چیزی را قرقره می‌کنیم که خود آنان متوجه شده‌اند اشتباه است و در حال بررسی و یافتن راه‌حل‌های تازه‌اند.
او با تاکید بر اینکه حل این مشکلات نیازمند عزمی ملی است، یادآوری می‌کند: اگر مسئولان ما خواهان افزایش جمعیت هستند، این جمعیت باید منابع و ذخیره مصرف داشته باشد. به هر حال جمعیت زیادتر نیازمند امکانات بیشتر است. خوشبختانه در زمینه برق و گاز، روش‌های گوناگونی برای تامین وجود دارد ولی برای آب باید برنامه‌ریزی جدی داشته باشیم.
نصیرپور همچنین از همه مردم می‌خواهد به استفاده درست از آب توجه داشته باشند و می‌گوید:به عنوان یک شهروند ایرانی از همه هموطنان‌مان خواهش می‌کنم به هر شکلی که می‌توانند به حل این مشکل کمک کنند. به عنوان نمونه سیستم شیرآلات ما همان سیستمی است که در اروپا رایج است در حالیکه اگر شیرآلاتی طراحی شود که همزمان با آب، مقداری هوا هم با آب وارد لوله شود، هم میزان مصرف آب را کم می‌کند و هم از شدت جریان آب کاسته نمی‌شود.
او با اشاره به دیگر راه‌حل‌هایی که برای کُند شدن روند گرمایش زمین وجود دارد، تشریح می‌کند: مثلا شهرداری شرایطی فراهم کند که پشت‌بام خانه‌های تازه‌ساز فضای سبز داشته باشد و از سیستم آبیاری قطره‌ای در آن استفاده شود تا شهری مانند تهران به شهری پر از باغ‌های معلق تبدیل شود. از آنجاکه حیاط در ساختمان‌های جدید در حال منسوخ شدن است، اینجاست که باید شهرداری، سازندگان را مجاب کند که حیاط‌ها را به شکلی دیگر در پشت‌بام‌ها ایجاد کنند. حتی اگر بخشی از فضای پشت‌بام به فضای سبز تبدیل شود، فتوسنتزی که اتفاق می‌افتد، گرمای هوا را کاهش می‌دهد یا اینکه سیستم آبیاری را تغییر دهند. مثلاآب ظرفشویی از آب فاضلاب تفکیک و دوباره استفاده شود.
به جز اینها، می‌توان همه خانه‌ها را موظف کرد که مقابل خانه خود گلدان بگذارند که میزان فتوسنتز را بالا می‌برد. تا هم به زیبایی بنا کمک کند و هم به کند شدن روند گرامایش زمین.
به گفته او، تغییر آسفالت به سنگفرش،دیگر راه حل موثر در این زمینه است زیرا آسفالت به دلیل موادی که دارد، خیلی زود گرم و خیلی دیر سرد میشود برعکس سنگفرش و جایگزین کردن سنگفرش به جای آسفالت، سبب کاهش گرمای هوا میشود.
مهتاب نصیرپور در پایان تاکید می‌کند: راه حل های پیشنهادی من فقط برامده از مطالعات شخصی خودم است ولی مطمئنا کارشناسان، راه حل‌هایی بهتر می‌دانند اما متاسفانه گویی در حال حاضر خواست جدی در این زمینه وجود ندارد که امیدوارم این نگاه تغییر کند.
منبع: خبرگزاری ایسنامنبع: آفتاب
کلیدواژه: مهتاب نصیرپور سینما خشک شدن دریاچه ارومیه مساله خشکسالی رودخانه ها راه حل مساله خشک دریاچه ها راه حل ها مصرف آب کشور ما چاه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۱۳۰۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مزایای بیمارستان سیار در موقعیت های بحرانی و اضطراری
این امکانات نوآورانه مراقبت های بهداشتی می توانند به سرعت در مناطق بحران زده حاضر شده و مراقبت های اساسی را برای افراد آسیب دیده ارائه دهند. این مقاله به بررسی مزایای بیمارستان‌های سیار در موقعیت‌های جنگی می‌پردازد و در مورد توانایی آنها برای حرکت سریع، تخصص متخصصان پزشکی، تأثیر آنها بر روحیه و پتانسیل آنها برای توسعه مراقبت‌های بهداشتی جامعه بحث می‌کند.
1. تحرک و استقرار سریعیکی از مزیت های کلیدی بیمارستان های سیار در شرایط جنگی، توانایی آنها در جابه‌جایی سریع و آسان از یک مکان به مکان دیگر است. این بدان معنی است که آنها می توانند به صورت تاکتیکی در مناطقی که مراقبت های پزشکی فوری مورد نیاز است مستقر شوند. بیمارستان های سیار مجهز به تجهیزات و لوازم پزشکی پیشرفته هستند که امکان پاسخ فوری به جراحات و شرایط اضطراری در طول جنگ را فراهم می کند.
برخلاف بیمارستان‌های معمولی که نیاز به زیرساخت دارند، بیمارستان های سیار یا بیمارستان های صحرایی می‌توانند به سرعت راه‌اندازی و عملیاتی شوند. این چابکی به متخصصان پزشکی اجازه می دهد تا به میدان نبرد برسند و خدمات مراقبت های بهداشتی یکپارچه را بدون تاخیر ارائه دهند. استقرار سریع بیمارستان‌های سیار به سربازان مجروح کمک می‌کند تا مراقبت‌های پزشکی را به‌موقع دریافت کنند و شانس بقای آنها را افزایش دهد و عوارض طولانی‌مدت را کاهش دهد.
2. کادر پزشکی متخصصبیمارستان های سیار توسط متخصصان پزشکی بسیار ماهر که در درمان آسیب های مربوط به جنگ تخصص دارند، کار می کنند. این متخصصان در برخورد با پیچیدگی ها و چالش های منحصر به فرد در موقعیت های جنگی ماهر هستند. با آموزش جامعی که به طور خاص برای رسیدگی به آسیب های جنگی طراحی شده است، آنها دارای تخصص لازم برای ارائه مراقبت های با کیفیت بالا تحت فشار شدید هستند.
حضور پزشکان، پرستاران و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی با تجربه در بیمارستان های سیار به طور قابل توجهی وضعیت بهبود نهایی بیماران را افزایش می دهد. آنها در تریاژ، مدیریت تروما و روش های جراحی اضطراری آموزش دیده اند و به آنها اجازه می دهد تا به طور موثر آسیب های شدید را کنترل کنند. حضور متخصصان ارتوپدی، جراحی تروما، بیهوشی و مراقبت های ویژه، مراقبت های موجود را بیشتر بهبود می بخشد.
علاوه بر این، بیمارستان‌های سیار اغلب دارای قابلیت‌های پزشکی از راه دور هستند که امکان مشاوره از راه دور با متخصصانی را فراهم می‌کند که ممکن است از نظر فیزیکی حضور نداشته باشند. این دسترسی مجازی به تخصص پزشکی کیفیت مراقبت های ارائه شده به سربازان را حتی در مناطق دورافتاده یا غیرقابل دسترس افزایش می دهد.
3. تقویت روحیهبیمارستان های سیار نقش حیاتی در تقویت روحیه سربازان و سایر پرسنل خدمت در مناطق جنگی دارند. آگاهی از اینکه مراقبت های پزشکی جامع و به موقع در دسترس است می تواند احساس امنیت و اطمینان خاطر ایجاد کند. این اطمینان خاطر میتواند روحیه بخش باشد به ویژه زمانی که نیروها از خانه دور هستند و با فشارهای فیزیکی و روانی نبرد مواجه می شوند.
دانستن اینکه بیمارستان های سیار برای رسیدگی به آسیب‌ها و بیماری‌ها وجود دارند و مجهز هستند، میتواند اضطراب و استرس روانی را کاهش دهد و حس اعتماد به نفس قوی‌تری را در میان سربازان تقویت کند. این در نهایت به رفاه کلی و سلامت روان آنها کمک می کند. علاوه بر این، حضور متخصصان پزشکی که در پزشکی رزمی مهارت دارند، اعتماد و اطمینان به سیستم مراقبت های بهداشتی را افزایش می دهد.
4. توسعه مراقبت های بهداشتی جامعهبیمارستانهای سیار نه تنها مراقبت‌های پزشکی مستقیم ارائه می‌کنند، بلکه به توسعه خدمات بهداشتی عمومی در مناطق آسیب‌دیده از جنگ نیز کمک می‌کنند. این امکانات پزشکی قادر به ارائه برنامه های پیشگیری و آموزشی هستند که به کاهش آسیب ها و بیماری های مربوط به جنگ و سایر خطرات امنیتی کمک می کند.
در بسیاری از مناطق جنگ زده، دسترسی به مراقبت های بهداشتی محدود است یا وجود ندارد. استقرار بیمارستان‌های سیار نه تنها نیازهای فوری پزشکی را برطرف می‌کند، بلکه با ایجاد زیرساخت‌های موقت مراقبت‌های بهداشتی، توسعه بلندمدت را تقویت می‌کند. این امکانات می تواند به عنوان یک کاتالیزور برای آموزش پزشکی، آموزش افراد محلی به عنوان کارکنان بهداشتی و ارتقای آگاهی سلامت در جامعه باشد.
علاوه بر این، این بیمارستان ها می‌توانند با امکانات و مقامات محلی مراقبت‌های بهداشتی همکاری کنند و از آنها در ایجاد سیستم‌های مراقبت بهداشتی انعطاف‌پذیر حتی پس از جنگ حمایت کنند. بیمارستان‌های سیار با ارائه منابع، انتقال دانش و تخصص فنی، به دسترسی پایدار و بهبود یافته به مراقبت‌های بهداشتی برای جوامع متاثر از درگیری‌ها کمک می‌کنند.
بدون شک طیف وسیعی از مزایای درمانی در موقعیت های جنگی توسط این بیمارستان ها ارائه میشود که به طور قابل توجهی دسترسی به مراقبت های بهداشتی را در میدان جنگ بهبود می بخشد. توانایی آنها برای استقرار سریع، همراه با متخصصان پزشکی که به طور خاص برای درمان های مربوط به جنگ آموزش دیده اند.
بیمارستان های سیار نقش حیاتی در کاهش اثرات مخرب جنگ بر سیستم های مراقبت بهداشتی ایفا می کنند. استقرار سریع، سازگاری، و توانایی آنها برای رسیدگی به آسیب های خاص جنگ، آنها را به ابزاری ارزشمند در نجات جان ها و کاهش آسیب های جسمانی تبدیل می کند. با سرمایه‌گذاری در بیمارستان‌های سیار و اطمینان از استقرار مناسب آنها در مناطق جنگی، می‌توانیم راه نجاتی برای کسانی که در آتش متقابل گرفتار شده‌اند ارائه دهیم و مسیر سریع‌تری برای سلامت و بهبودی جوامع آسیب‌دیده را ارتقا دهیم.
با ترکیب طراحی نوآورانه، تجهیزات تخصصی و تعهد به مراقبت جامع، بیمارستان‌های سیار صباپالایه می‌توانند به چراغ‌های امید در مناطق جنگ‌زده تبدیل شوند. آنها راه حیاتی برای مراقبت های پزشکی ارائه می دهند، بهداشت روانی را ارتقا می دهند، و جوامع را برای بازسازی زندگی خود توانمند می کنند.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900159
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»